Neurochirurgia

Konsultacje neurochirurgiczne



Neurochirurgia i dyskopatia

 

Dyskopatia jest najpowszechniejszą przyczyną bólu kręgosłupa. Kręgosłup składa się z dwóch elementów anatomicznych - kręgów i krążków międzykręgowych (dysków) - naprzemiennie ułożonych. Kręgi są stabilnymi i twardymi strukturami kostnymi, lecz z wiekiem ulegają one zmianom zwyrodnieniowym, może pojawić się m.in. osteoporoza. Krążki międzykręgowe zbudowane są z tkanki łącznej, a więc są strukturami miękkimi i pełnią funkcję „amortyzatorów” kręgosłupa. Twardszy pierścień włóknisty otacza zlokalizowane wewnątrz dysku jądro miażdżyste, dzięki czemu krążek pełni rolę amortyzującą.

Dysk ulega jednak zmianom degeneracyjnym. Wpływają na to czas, a także nie fizjologiczne obciążenia, nieprawidłowy tryb życia czy predyspozycje osobnicze. Zmniejsza się uwodnienie i sprężystość całego krążka, a zwłaszcza pierścienia włóknistego. Obciążenia kręgosłupa powodują wzrosty ciśnienia w dysku i napór masy jądra miażdżystego, których osłabiony przez opisane powyżej zmiany pierścień włóknisty nie wytrzymuje. W efekcie tego pierścień włóknisty pęka. Pęknięcie może nastąpić na całym swoim przekroju lub częściowo. Tak tworzy się tzw. przepuklina krążka międzykręgowego, poprzez którą jądro miażdżyste, pokonując barierą pierścienia włóknistego, wpukla się do kanału kręgowego. Kanał kręgowy jest ściśle ograniczoną, przez twarde kręgi i więzadła, przestrzenią, w której zlokalizowany jest rdzeń kręgowy oraz korzenie nerwowe. Przepuklina jądra miażdżystego krążka międzykręgowego, która dokonuje się pod ciśnieniem w kierunku kanału kręgowego, powoduje ucisk rdzenia kręgowego (mielopatia) i korzeni rdzeniowych (radikulopatia).

 

Objawy dyskopatii

 

Dyskopatia najczęściej występuje w odcinku lędźwiowym i szyjnym. Najrzadziej zaś w odcinku piersiowym kręgosłupa.

Dyskopatia lędźwiowa w początkowym stadium objawia się bólami okolicy lędźwiowo-krzyżowej. Następnie pojawia się promieniowanie bólu do jednej lub obu kończyn dolnych (biodra, kolana, podudzia lub stopy), parestezje (czucie opatrzne) i drętwienia oraz wzmożenia napięcia mięśni przykręgosłupowych, co powoduje bólowe ograniczenie ruchomości tego odcinka.
Kolejnymi objawami progresji choroby krążka są już deficyty. Najpierw zwykle pojawiają się zaburzenia czucia w różnych miejscach kończyn dolnych, osłabienie mięśni stopy, podudzia uda i niedowłady nerwów kończyny dolnej, z których najczęstszym jest niedowład nerwu strzałkowego, a w krańcowym etapie porażenie nerwu strzałkowego, co objawia się przejściowym lub trwałym „opadnięciem stopy”.
Kolejnymi objawami zaawansowanej dyskopatii są zaburzenia zwieraczy pęcherza moczowego i/lub odbytu, a co za tym idzie zaburzenia czynności mikcji i defekacji. Mogą pojawić się zaburzenia potencji i libido. Deficyty neurologiczne mogą narastać, wraz z powolnie postępującą chorobą krążka, ale mogą też w pewnym etapie choroby wystąpić nagle i masywnie, w przypadku tzw. wypadnięcia jądra miażdżystego do kanału kręgowego i zablokowaniu poprzez ucisk korzeni nerwowych na danym odcinku części lędźwiowej kręgosłupa.
Rozpoznanie: „dyskopatia” jest najwłaściwszym określeniem wyżej opisanego schorzenia, bo wskazuje przede wszystkim na przyczynę choroby. Istnieją jednak inne, potoczne nazwy jak: ischialgia, lumbalgia, rwa kulszowa, zapalenie korzonków i inne, które wskazują najczęściej na objaw, a nie przyczynę choroby. Dlatego też dyskopatia w początkowych swoich etapach bywa często leczona jedynie objawowo, bez diagnostyki obrazowej - badania: rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa.
Niestety często diagnoza dyskopatii i zobrazowanie faktycznego stanu kręgosłupa w wyżej wymienionych badaniach ma miejsce dopiero w zaawansowanym stadium choroby, kiedy to krążek międzykręgowy jest na tyle zniszczony, że konieczna jest operacja radykalna (usunięcie jądra miażdżystego).

 
Leczenie dyskopatii

 

Zawsze najlepszym sposobem jest zapobieganie pojawieniu się choroby i wyżej opisanych objawów z nią związanych. Istotny jest, jak zawsze, prawidłowy styl życia, odpowiednie ćwiczenia i szeroko pojęta rehabilitacja.
Kolejnym etapem leczenia, czy raczej niwelowania objawów jest farmakoterapia.
Gdy powyższe poczynania nie przynoszą efektu, współczesna medycyna ma do zaoferowania - oczywiście w rękach doświadczonego specjalisty (czyli takiego, który w swojej karierze przeprowadził i nadal przeprowadza wiele zabiegów z dobrym efektem) - we wcześniejszych etapach choroby - leczenie przyczynowe, m.in. małoinwazyjne techniki dekompresji laserowej lub termicznej oraz termonukleoplastyka (zabiegi naprawcze).
Gdy choroba jest na tyle zaawansowana, że jest wysoce prawdopodobne, że jądro miażdżyste wypadło z obszaru objętego przez pierścień włóknisty (powstała przepuklina jądra miażdżystego lub utworzył się wolny fragment, czy to pod więzadłem, czy to wręcz w kanale kręgowym), wówczas rozwiązaniem jest operacja radykalnego usunięcia zawartości, np. metodą endoskopową.

 


W naszej Klinice spotkasz się z nowoczesną i skuteczną opieką lekarską.

Serdecznie zapraszamy!


Masz pytania?